Annes behoefte aan privacy
Het is krap in het Achterhuis, Anne moet haar kamer delen met Fritz Pfeffer en er zijn maar weinig momenten dat ze echt alleen kan zijn. In deze video zie je hoe Anne haar eigen momenten van privacy creëert.
De kantoorkeuken en de wc
In de keuken van het kantoor halen de onderduikers warm water voor hun zaterdagse bad. Anne neemt haar teiltje mee naar de wc van het kantoorpersoneel. De onderduikers doen ook de was in de kantoorkeuken. De helpers gebruiken de keuken voor proefjes met Opekta en experimenten met specerijen.
Een zeldzame lekkernij: aardbeien in het Achterhuis
Begin juli 1944 lukt het John Broks, een vertegenwoordiger van Opekta, op een veiling meer dan 24 kistjes aardbeien in te kopen. Stoffig en vol zand, dat wel, maar in oorlogstijd een zeldzame lekkernij. Zonder risico is de koop niet, want in die dagen worden in Amsterdam partijen aardbeien in beslag genomen, om de zwarte handel in te perken.
De kistjes worden eerlijk verdeeld tussen het kantoorpersoneel, de onderduikers en Broks zelf. Broks is trouwens niet op de hoogte van de onderduikers in het Achterhuis.
‘Ja, maar schuilen we nog heus? Zo’n gevoel moet je hebben als je je weer aan de wereld mag vertonen’
Als het magazijnpersoneel tussen de middag naar huis gaat, gaat de buitendeur op slot en maken de helpers en onderduikers samen de aardbeien schoon in de keuken van het kantoor en in het Achterhuis. Een deel verwerken ze tot jam.
Het geeft Anne een gek, blij gevoel als ze de volle kantoorkeuken binnenstapt. De dagen erna eten de onderduikers bijna niets anders dan aardbeien: aardbeien met pap, aardbeien op een boterham, aardbeien met suiker. De potjes jam bewaren ze, zodat ze ook de komende maanden nog wat zoets in huis hebben.